Au...

Foooor over eit år sidan så hadde øl og sprit eit uheldig møte ---> i min kropp.
Uavhengig av om eg var interessert i å vere med arrangerte dei fest i hjernen min.

Når eg kom heim og skulle låse meg inn så fann eg ikkje nøkkelen min. Trur eg tok ein kjapp rotings rundt i veska berre, før eg vart alvorleg sinna.

Så sinna at eg tok albuen og knuste meg gjennom det veldig tjukke glasset. Så tjukt...

Eg trur det tok litt tid, for husker vagt at det kom ein fyr og spurte om det gjekk bra. Kor eg då endå meir vagt husker eg svarte noko som; jaaaa, eg vil bare iiinnnn. Sagt i hysterisk sinnagråt.
Fekk nokon til å sette inn ei plate... som du ser så har eg knust det vinduet lengst vekk frå låsen. Mulig det var logisk at the time.

Eg har ikkje gule vegger... det er berre lyset... :/

Er litt overraska at eg ikkje skada meg meir. Har tydeligvis full kontroll over bevegelsene mine i stupfylla. Hmm.... Anyway... er det rart eg ikkje vil drikke noe særlig lenger eller???

Dagen etterpå fann eg nøkkelen, den låg rett utanfor. :)
Det eg og fann var ein glassbit i kvar fot.

Gjekk til legevakten og legen fekk ut den eine.
Den andre var det verre med. Uten bedøvelse gravde han rundt under foten min i noko som føltes som ein evighet.
Men han sa eg var veldig tøff då, som holdt ut så lenge utan å lage ein lyd. :) Så syns han synd på meg og gav meg ei sprøyte.

Poenget mitt er at no, eitt år + etterpå så er den forsvunnede glassbit endeleg ute av kroppen miiiin!
Det er så deilig!