Her om dagen stod eg på badet på jobb og bytta bleier. Ein gut på 4 skal på do og prøver å få av seg jakka. Dette er visst litt vanskelig, så etter ei stund høyre eg eit ekstremt frustrert "FAEN DÅ" bak meg.
Eg berre... Ka sa du?!??
Han: Faen då....?
Var veldig VELDIG vanskeleg å ikkje bryte ut i latter i det øyeblikket.
Patrick LEVER!!!
Han hadde berre bytta plaaaaass! :D
Men vert jo litt vemodig med tanke på det tomme skalet.
Kven var han? Kanskje det var ei jente? Kanskje dei kjente kvarandre... nei, må slutte å tenke på det. Blir berre trist.
No er det helg og det er digg.
Eg stod og venta på bussen idag, føltes litt kleint. Det er kø og eg må stå heilt oppi bilene som står fast.
Ekstra moro med desse ungane då som skal stirre på deg. Kanskje peike litt for så å snu seg og sei noko til sidemannen. Det er veldig festlig det. Er ikkje så glad i å først bli peika på og så snakka om eg.
Inni meg hadde eg kjempelyst å berre opne døra på bilen for å sjå kva som ville skje då.
Sagt 'Hei hei, ganske kjipt vêr idag?'
Eller 'Hei, kan eg sitte på?'
Men eg turte ikkje.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar